2013
01
Mar

Mart 2013, "Edebiyat ve Aşk" Dergisi 1.Sayısıyla sizlerle. Bir kıyısınıda ben karaladım. Devam edeceğini umduğum bir seri. Sevgilerimle.

Hayal

Ruhunu eve kilitlerdi bir dakika olsun karışmak için insanlara. Duvarda asılı yaptığı maskeleri vardı, uygun gördüğüyle bakardı insanlara. Pek düşünmeden birini takıp ayrıldı evden. İnsanların arasındaydı yine işte. Çoktan planladığı adımlarını, anın koşullarına uydurup sokağın karşısına geçti. Her günkü ezberlenmiş selamlaşmalar, aslında merak edilmeyen, cevabı önemsenmeyen sorular. Öylesine verilen cevaplar. Gelip-geçen, geçip-giden, bazısı da bir süre duran insanlar.... Kaosun sıcaklığı esir aldı. bir anda, dört duvarın gölgesinden çıkınca gözleri kamaştı ya da.

"Pardon" dedi.

"Sanki bu ya da öteki hayatımın birçok noktasından hatırlıyorum; siz, hep oradaydınız sanki. Bir dönemde çok sıkı yürüdük aynı yolları. Ama çıkartamıyorum. Tanışıyor muyuz?"

-Kız bir süre baktı, sessizdi o an-

"Tanıyorduysam da sizi ne hal almış bu yüz, eti ve kemiği taşıyamayan bu ruhsuz beden şu an yabancı bana"

Duvarların gölgesi değildiyse de kendi gölgesi düşer gibi oldu, düşer gibi oldu maske. Zaten yüzünde miydi? Eliyle yokladı, düzeltti. Yutkundu zar zor.

"Ne doğru gözlemlediniz, beni bir görüşte tanıyan siz."

O da tanıyamıyordu zaten. Sadece sözlerin çıplaklığından koruyordu kendini.

"Tanıştığımıza memnun olduğumuz bir gün olmuş anladığım. Belki yine memnun olurduk farklı bir geçmişle. Şu an size ancak rahatsızlık verdim."

Özür ve iyi geceler diledi. Ayrıldı gözlerinin seline kapılmadan.

...Defteri sıkıntıyla kapattı. Bıraktı kalemi. Böyle konuşurdu kendisiyle, yalnızlığını böyle giderirdi. Hayalleri vardı sadece, gitgide uyarıya dönüşen. O ise o gece sadece durmuştu merakla, anın hızla geçmesini umarak. O hep durur, yaşadığı tek yer hayalleri.

[Edebiyat]