ok olmaz hiç birşey. Dönüşür sadece
Dönüştüğü gibi tırtılın kelebeğe
Yok olmaz ses bile
Yankılanır dağlarda, dolanır göklerde, uzanır yıldızlara
Herşey bilinçlidir. Taş bile.
Karşında duran ufuklar, uzaydaki boşluk bile
Herşey titreşir. ışıktır herşeyin özü
Sonsuz olasılıklar denizinde sonu yoktur dönüşümün
Son imkansızdır. Sonsuzluk imkansız.
Herşey dönüşür.
Boşluk bile bilinçtir.
eniden gelecek olsam hayata;
Acı da olsa yine aynı hataları yapar,yine aynı anları kovalar
Yine aynı "ben" e varırdım.
tanımayı tercih ettiğim insanlar yol ayrımına kadar
Onlar da beni tanımayı tercih ettikleri için mutluyum.
Artık yaşamayı tercih ettiğim çorak topraklarda
Çalan bir parçada, geçen bir sözde ya da öylesine hatırlarım
Hatırlar gülümserim. hüzünlenirim bazen de
Hepimizin duyumsadığı hüzün de hayata dairdir
İnsanı olgunlaştırdığı söylenir
İçine düşüp karanlığın derinliklerinde kaybolmadığınızda doğrudurda
Yeter gelir insana olgunlaşmak
Yeter gelir
Devam etmek bakidir
Yokluğun acısını bilen yeğler varlığın acısını
nlık o mutluluğu yakaladığında
Tutun o ana
Sahip olmadıklarına üzüldüğün
Herşeyin seni altında ezmek istercesine göğsüne bastırdığı o ana değil de
Sahip olduklarınla mutlu o ana sarıl
yaşa anı geçip gitmeden kutla varlığını
Dans et içinden geldiği gibi
Gülümse sevdiklerine
ya da yalnızca seni çevreleyen hayata, kendine
Acı, tatlı, tüm duygular, yorgunluklar, mutluluklar
Hatırla gelip geçici, mevsimler gibi, hayat gibi
Var oluşu kutla, anı
ağırıyor seni belirsizlikler, Karanlık günlere davet ediyor
tedirginlikler, giderek artan çaresizlik,yoksunluk hissi
Dönüyor dolap durmadan
Neşe saçmıyor bu defa yanıp sönen ışıkları
Zamansız gidişler
Akabilen, akamayan yaşlar gözlerinde
Kalıyoruz söyleneni dinleyip kalıyor
Boşlukta pandomim yapan bizler, haraket ediyoruz ilerlermişcesine
Döküp yapraklarımızı, solup gidiyor, toprağa karışıyor
Sonra yine taçlanıyoruz başka bir baharda
Zaman elimizden alınana kadar yeniden başa dönüyoruz
Gözlerimizde yaş, yaş akmıyor. Üzgünüz
Göğüsümüzde baskı toprağa gömülmüşcesine, kalkmıyor
Zaman çiğniyor ağzında bizleri. Tükürüp atıyor. Zamansız
Sonsuzluğa
gonun gölgesinden uzakta kendinizi sevin önce
Neden?
Boşuna değil çünkü bedenimizin bilmem kaçının su oluşu
Nasıl suyun belli bir hafızası varsa
Benliklerimizde yansıtır gördüklerini
Kendinizi sevin öncelikle ki etrafınıza yansıyabilsin bu sevgi
ki onlarda etraflarına yansıtabilsin
"ki..." böyle boylu boyunca devam edebilsin.
cı çekme zamanıdır
Anlanmayı hayal etmek yerine
Anlanmamayı kabul etmek
Fayda sağlamaya çalışmak yerine
Yitip gitme zamanıdır
Doğruluk zamanıdır.
Kimsesiz doğmuşlar zamanıdır
Kaçtığını zannederler
Kaldığın zamandır aslında
Yalnız başına
Kimsenin seni kabul etmediğini anladığın zaman
Bencillikten kurtulma zamanı
Kendini parçalara ayırıp
Tekrar birleşme zamanı
Parçalarından yeni bir benlik yaratma zamanı
Cesaretin yetmez cümlelere
Zamanı geçmiş cümleler zamanı
ldüğünde yine de üzülür mü insan
Acı çeker mi hala
Umutsuzluk tırmalar mı içini içten içe
Yalnızlık haykırır mı benliğine
Hala hisseder mi hayal kırıklıklarını
Üzerine yıkılan başarısızlıkları kaldırabilir mi
Elleri olur titrer
Bedeni olur titrer mi
Beynin etten zindanlarında çürür mü yine de
Değilse neden bu yaşamak tutkusu?
erinde sayan bir saat gibiyim
Ne ileri ne geri gidebilen
Çırpınışları sessizlikte yankılanan
Pili neredeyse bitmiş
nerede ise sonsuzluk
Yerinde sayan bir saat
Eski odamın duvarında
Günübirlik ziyaretlerimde beni bana hatırlatan.
utlu olmak zorunda değildir insan.
Kimilerininde mutlulukların arkasına sığınanların yanında mutsuzluklara göğüs germesi gerekir.
Daha anlamlı yaşadıklarını düşündüklerinden de değil.
Eksilir gitgide varlıkları.
Huzuru arayıp da içlerinde huzursuzluk yaratanların hikayesidir bu.
Mutlu gözüken o insanlar aç değillerdir bu hikayeye.
Bu onları gerçeklere yakınlaştırır ki gerçekler genelde mutlulukla pek alakalı değildir.
u sebeple zordur sevmek.
Kaybetmek bakidir.
Ayrılmak üzer insanı. Kalbini burkar.
Zordur, buruk bir kalple ilerlemek. Buruk bir bilekle ilerlemekten daha zor, daha çok acıtır.
İyileşmek daha çok zaman alır, daha derin çukurlarda değiştirir insanı.
Sürgünde değişmek kaçınılmazdır.
Kaçınılmazdan kaçarken insan, değer vermekten korkar olur.
Buruk bir bilek iyileşir. Ardından koşturur insan, tökezlemek hapsinden kurtulur kurtulmaz.
Buruk bir kalp iyileşsede korku kalır geriye. Elleri titrerken insan, dokunmak istemez kimseye.
Yalnızlık bakidir.
Bir uçurumdur yalnızlık, sonu gelmez düşmenin.
Yerine karanlık bir çukur da tercih edilir.
oş bir sayfayı daha karalamak istemedi.
9.Izmir Tüyap Kitap Fuarındaydım. Yazar arkadaşlarla faklı bir gün oldu. Hepsine Başarılar Diliyor, Yanımda olan herkese teşekkürler ediyorum.
3 Nisan 2014 13:00 - 15:00 Arasında 19.Izmir Tüyap Kitap Fuarında, Ikinci Adam Yayın Evinin Standında Sizleri Bekliyor Olacağım. Ilginizi Dilerim.
Sevgiyle kalın.
ç noktadan sonra gelen düşüncelerin, belirsizlik mi, yoruma açıklık, bir sonsuzluk, yitirmişlik ya da yitirilmişlik mi olduğunu bilmeden,
bir üç nokta daha ilerliyoruz hayatın sonuna doğru, yine de aynı doğruların peşindeyiz, aynı duyguları arıyoruz üç noktalarda. Pek korkumuz yok.
Uğur böceklerine inandık...
lk stüdyo kayıt denemeleri için "Argo Müzik Prodiksyon Stüdyosu" ndaydık. "Bilmece" ve "Sondan Bir Öncesi" parçalarının üzerinde çalışıyoruz. Bundan böyle kayıt kalitemizin yükseleceğini, daha iyi bir dinlenebilirlik sağlayacağımızı umut ediyorum. Öncelikle Onur Calp'e, Rap müzikle ilgilenmelerine rağmen sabırla, dikkatle parçaların üzerinde duran Derin Kutlugün ve ismini hatırlayamadığım, ruhunu daralttığım herkese teşekkürler ediyorum...
Sevgiyle kalın.
on yağmurlar,
Saat dokuz suları,Yağmur yağıyor, tek tük insanlar sokaklarda. Vapur iskelesi sakin. Hemen geliyor vapur. Puslu izmir. Ama bir kadar güzel ve sade. Vapur yanlız. Yalnız ben üst güvertede ve tepemde yürüyen martılar, brandanın üzerinde. Ayaklarının gölgelerini izliyorum. Gülümsüyorum. Aklımda aynı bilmece. Kıyıya yaklaşıyoruz. Kaptan köşkünün yanındayım. Aklımda sürekli yazılmaya hasret düşünceler. Kalem var. Kağıt? Bir fiş buluyorum o da yeter.
Panjurları var bütün evlerin. Eski tip olmasa da her nasılsa huzur veriyor insana. Gökdelenler yok evlerin arkalarında. Köprülere gerek yok. Duruyorum sadece beni gören yok. kimseler yok yağmurda yürüyorum....
ilmece
O büyük şehir
O iki yakası birbirine düğümlenmiş.
İki yakası birbirine iliklenmiş iki insan.
Kocaman uçaklar, binalar, aydınlatmalar arasında sıkışmış,
Her nasılsa birbirini bulmuş iki insan.
Birbirine bakan, güzelliklerine doyamayan, gözleri.
Konuşamayan, düşünceleri bastırılmış, dürtüleri.
Yabancılaşamayan tenleri, dokunuşları.
Aynı hava alanında, aynı uçağa farklı biletleri olan iki insan.
Aynı şehirde doğmuş, büyümüş, birbirlerini bulmuş farklı şehirlerde yaşayan iki insan
Farklı gelecekleri adımlayıp, birbirlerinden uzaklaşamayan.
Farklı kalabalıklarda yalnız kalmış,
Birbirleriyle yalnızlık gideren.
Boyunları bükük
Neden?
